25 juli 2013

De vakantie kan beginnen. We zijn vanochtend om kwart voor acht van huis weggegaan en rond kwart over zes kwamen we met de bus in Turtagrø aan. Het was prachtig weer. De reis ging via Åndalsnes, Dombås en Otta, met trein en bus. In Otta moesten we drie uur wachten. In Turtagrø lekker gedineerd en rond half elf naar bed.

26 juli 2013

Iets over acht wakker. Goed geslapen. Rond kwart over negen waren we op pad, richting Fannaråken. Fijn om in gang te komen. Het is mooi weer, misschien zelfs iets te warm. Het eerste deel ging over een weg en een duidelijk pad. Vervolgens ging het gestaag omhoog. Eén keer gepauzeerd. Na drie uur en vijftien minuten lopen kwamen we bij Fannaråkhytta aan, op 2068 meter hoogte. Prachtig uitzicht over de hoogste bergen van Jotunheimen. We waren de eerste gasten, later kwamen er meer. Om zes uur werd het eten geserveerd, niet overwacht met bloemkoolsoep als voorgerecht. Rond tienen gingen we slapen.

27 juli 2013

Zaterdag, 27 juli 2013. Niet zo goed geslapen op de slaapzaal. Er kwamen laat nog wat mensen binnen. Om half acht stonden we op en na een stevig ontbijt gingen we iets over negenen aan de wandel. Door de mist zagen we de Fannaråki gletscher helaas niet. De afdaling was steil, maar goed te doen. We moesten over een aantal sneeuwvelden. We passeerden Keisarpasset en Jervvatnet. Bij de monding gepauzeerd, vlak bij een omgekantelde hut. Mooi uitzicht op Gjertvassbreen. Verder ging het door Jervvassdalen langs Jervasselv. Toen het begon te druppen hebben we onder een brug gepauzeerd. We kamen tussen twee en half drie bij Skogadalsbøen aan en kregen een tweepersoonskamer. Ook hier werd 's avonds het eten geserveerd. Wij namen er een lekker wijntje bij. We gingen rond elf uur slapen.

28 juli 2013

Goed geslapen en rond negen lopen we weer. Mooi weer met blauwe hemel, wat wolken en zon. We besluiten om naar Tyinholmen te gaan lopen in plaats van naar de oorspronkelijk geplande Ingjerdbu. Laatsgenoemde hut is dichterbij, maar gezien het weer moeten we dag benutten en wat verder en langer lopen. We stijgen, verlaten Utladalen en komen in Uradalen. Veel grote stenen. Het lijkt wel een enorm slagveld. Wat een brokken liggen er. Het valt als we eenmaal begonnen zijn aan de tocht over de keien mee. Na twee uur nemen we een pauze. Van een Duitse wandelaar krijgen we in het zadel van Uradalsbandet nog chocola aangeboden. Lekker. We dalen weer af, naar het meer Uradalsvatnet. We lopen verder naar het blauwe Kvitevatnet. Het is er koud en we trekken extra kleding aan. Na nog een pauze doen we de laatste etappe naar Tyinholmen, deels in de regen. We kunnen er een hut huren. Eindelijk zelf eten gekookt. In het hotel nog koffie gedronken en een wijntje genomen. Om tien uur naar bed.

29 juli 2013

Rond half acht wakker en heerlijk ontbeten in het hotel. Iets na negenen begonnen we te lopen, eerst een stuk over een aanlegweg. De wandeling was goed te doen, ondanks de straffe wind. Na twee uur hebben we achter een dikke steen beschutting gezocht voor een koffiepauze. Daarna ging de tocht verder langs een deel van het Tyinmeer, parallel met stroomkabels. Bij de dam moesten we de weg over. Lunchpauze bij de uitloop van de Tya, lekker in de zon. Daarna ging de tocht verder naar Slettningsbu. Mooi hutje. En er was niemand! In het meer Øvre Årdalsbvatnet gepoedeld en wat kleren gewassen. Rond zessen kwamen er vijf mensen bij, twee volwassenen en drie kinderen. Omdat we het lekker vonden om alleen te zijn verhuisden wij naar de kleinere annex. Dat vonden zij ook prima. We gingen tegen tienen slapen, nadat we bij het meer nog een kop koffie hadden gedronken.

30 juli 2013

Tot kwart voor acht geslapen. Anderhalf uur later liepen we weer. Het was mistig, maar verder prima weer. We liepen langs veel meren en over veel stenen. Na ruim twee uur lopen gepauzeerd achter/onder een grote steen, een beetje uit de wind. Daarna ging de tocht verder naar Kyrkjestølene, een plek met kerk en hutten langs de weg. Daar moesten we een stukje over de Kongens Vei lopen. Daarna ging het pad het bos in, redelijk steil omhoog. Na de steiging die ons het nodige zweet kostte bij een meertje gepauzeerd. Na regelmatig stijgen en dalen en stijgen en dalen kwamen we bij Sulebu aan. Wij konden in de annex. 's Avonds lekker gelezen. Om tien uur naar bed.

31 juli 2013

Kwart over zeven wakker. Regen. We waren in goed humeur en goede vorm, dus dat deed ons niets. Half negen gingen de rugzakken op. We moesten door de Suleskaret op 1528 hoogte, van steen tot steen. Door de regen waren de stenen glad. Oppassen dus. Na twee uur pauzeren we achter een grote steen in de regen. Prachtig uitzicht. Onderweg ook rendieren gezien. De tweede, maar door de regen korte pauze namen we bij Kluftenosi. Onderweg zagen we ook nog de koningsarend. Later op de middag kwamen we bij Breistølen aan, een mooie berghut op een mooie plek. We genieten ervan. Ondanks het weer was het een mooie tocht! We gaan rond tien uur slapen.

1 augustus 2013

Bewolkt, maar droog weer. Na een heerlijk ontbijt gaan we om kwart over negen lopen, waarbij we weer flink moeten stijgen. Bij een rivier nemen we onze eerste koffiepauze. Daarna stijgen we verder, waarbij we steeds meer over stenen moeten lopen. De hut aan Øvre Bjordalsvatnet ligt op ongeveer 1570 meter hoogte. Prachtige plek. We nemen onze intrek in een driepersoons kamer in de hoofdhut. Er komen nog twee wandelaars, vader en dochter, maar verder blijft het rustig. We genieten van een mooie avond met een prachtige lucht en gaan rond half elf slapen.

2 augustus 2013

Vrijdag. Na een goede nachtrust en lekker ontbijt met havermout gaan we tegen negen uur lopen. In de mist. Gelukkig is de route goed gemerkt. We moeten over veel sneeuwvelden en ook veel stenen. Af en toe zijn we het even zat, al die stenen. Een vrolijke wandelaar die we tegenkomen vertelt ons dat het pad beter wordt. We komen onder de wolken en de omgeving wordt groener. Maar we blijven nog even boven de 1300 meter. Het begint ook fors te regenen, met onweer vlak boven ons. Daarom gaan we even zitten, schuilen. Nadat het wat rustiger wordt lopen we weer verder, kletsnat. Langs een rivier. In de verte zien we Jungdalshytta op 1111 meter hoogte liggen. Daar krijgen we een vierpersoons kamer. Hopen dat er niemand bij komt. Voor morgen is er zeer slecht weer voorspeld, dus misschien blijven we hier een extra nacht. Maar later op de avond besluiten we dat we hoe dan ook gaan lopen. We eten aan een te kleine tafel met vijftien mensen.

3 augustus 2013

Ondanks de slechte weersvooruitzichten is het 's morgens nog niet zo slecht. We zijn blij dat we kunnen gaan lopen en starten om kwart voor negen met regenkleding aan. Het is goed te doen. We moeten een keer waden. Het pad gaat langzaam omhoog en dat is ook goed te doen. Na 2,5 uur pauzeren we. Net als het water kookt begint het enorm te regenen. Dus we breken onze pauze af. Maakt niet uit, we lopen lekker. Wel weer veel stenen. Later hebben we achter een steen nog een pauze genomen. De eindbestemming van de dag is Kongshelleren, waar we niet alleen zullen zijn. Maar dat hadden we ook niet verwacht. Er was al een rustige Duitse wandelaar, en later kwam er een wat meer luidruchtige groep van zeven Noren binnen. Een leuke club mensen waar we de hele avond mee gekletst en gelachen hebben. De Duitse toerist hield zich afzijdig. De hut hing verder helemaal vol met kleding die gedroogd moest worden.

4 augustus 2013

Mooi weer! We vertrekken op tijd, het eerste stuk over stenen. Het is goed te doen. Later wordt het pad beter en dalen we af in de richting van Geiterygghytta. In de luwte van een grote steen nemen we een koffiepauze. Ook bij Geiterygghytta nemen we een pauze (lunch). Na 2,5 kilometer komt Janet erachter dat ze haar regenhoes vergeten is. Gert was al eerder zijn regenhoes vergeten in Kongshelleren, maar dat is te ver om terug te lopen. Janet loopt wel terug en Gert wacht in de zon tot zij terug is, met hoes. Het weer wordt nadat we weer samen op pad gaan slechter en slechter. Het wordt zo heftig, dat we besluiten om de tent op te zetten. Dat was nog niet zo gemakkelijk met de harde wind en regen. En alles wordt nat. Zo goed en kwaad als het gaat kruipen we de tent en slaapzakken in. Maar we worden niet warm. Ook druipt het in de tent, die op zich tegen extreme weersomstandigheden zou moeten kunnen. De avondmaaltijd bestaat uit pasta en worst, maar die maakt ons ook niet warm. We besluiten om op te breken en terug te lopen naar Geiterygghytta. Dat maakt dat we deze dag ongeveer 28 kilometer gelopen hebben, en Janet nog vijf kilometer extra. Wat een ontberingen deze dag. We krijgen een kamer en na een biertje en nootjes gaan we tegen tien uur naar bed.

5 augustus 2013

Wat hebben we een beroerde nacht gehad. Allebei heel erg misselijk, slecht geslapen. Gert moest de hele nacht regelmatig het bed uit om de toiletten in de kelder te bezoeken, Janet in de loop van de ochtend. We zullen verdere details niet beschrijven. Gelukkig hadden we een kamer voor onszelf. Niet ontbeten, alleen wat thee. Overdag veel geslapen en voorzichtig een crackertje gegeten. 's Avonds voelden we ons alweer wat beter en durfden we het aan om te dineren. Daarna weer naar bed en tot half acht geslapen. We hadden het blijkbaar nodig.

6 augustus 2013

Na een goed ontbijt gaan we om tien voor negen lopen. In de regen. De voorspellingen beloven niet veel beters, maar we willen verder. We moeten ook weer waden en verder door zompig terrein. Het is vast een mooi gebied, maar we zien er weinig van. Bij een soort van hut nemen we binnen een pauze. Er zijn meer mensen die er schuilen. We trekken er ook droge kleren aan. Na deze pauze gaat het verder en dalen we af. De wind wordt wat minder. We komen wandelaars tegen die totaal niet gekleed en geschoeid zijn voor dit weer en terrein. Bijna onverantwoord. De paden omlaag zijn meer kleine rivieren. Wij zijn nat van top tot teen. Bij aankomst in Finse nemen we onze intrek in het hotel, niet in de DNT-hut. We hangen alles te drogen en hopen dat morgen alles droog is. Maar we komen lekker bij. We besluiten om morgen via Rallarveien naar Hallingskeid te lopen, zo'n twintig kilometer. Janet krijgt bericht dat haar moeder in het ziekenhuis is opgenomen....

7 augustus 2013

De tocht gaat met mooi weer verder naar Hallingskeid, over de bekende Rallarveien. Dat is goed te doen en best wel leuk. We pauzeren bij een café langs de route en nemen dat koffie met wafels. In Hallingskeid nemen we onze intrek in de hut, maar even later pakken we alles weer in en besluiten met de trein naar Bergen te gaan, om van daar met de Hurtigruten naar Ålesund en naar huis te gaan. Janet gaat dan naar Nederland om haar ouders te bezoeken (naschrift: het gaat weer goed met haar moeder). We hebben deze vakantie ruim 200 kilometer gewandeld.