16 juli 2018

Bus van negen uur genomen en rond tien uur in Valldal. Taxi naar Muldal, waar de tocht begon. Een steil pad dat slingerend omhoog ging. Elf haarspeldbochten. Bij de rivier boven even koffie gedronken en wat gegeten. Het was warm. Maar geen muggen. Bij Muldal seter moesten we weer flink stijgen. Dat was heftig met zware rugzakken. In een meertje hebben we een bad genomen. Toen weer steil omhoog. ’s Avonds een plekje gezocht en gevonden tussen de stenen, waar we onze tent op konden zetten. Rond negen uur lagen we plat. Aantal kilometers gelopen: 14.

17 juli 2018

Heerlijk geslapen. Mooi weer. Om half negen liepen we alweer. Een lange afdaling in de richting van Reinsdalseter, waar we een koffiepauze nemen. Daarna weer omhoog in de richting van een meer op ruim 1300 meter hoogte. Daar een lunch klaargemaakt. Vervolgens weer omhoog, onder meer met behulp van een ketting, naar ruim 1500 meter. Na weken droogte begon het te regenen, dus moesten we onze regenkleding aantrekken. Danskehytta blijkt nog verder te zijn dan we gehoopt hadden. We besluiten om daar te overnachten. Er zijn nog een paar gasten, maar het is gelukkig niet overvol. We liggen rond 21.40 op één oor. Aantal kilometers gelopen: 18.

18 juli 2018

We vertrekken als eerste in de regen afdalend in de richting van Grotli. Een goed pad met veel stenen. Later werd het pad wat minder stenig. In de regen, na ongeveer zes kilometer lopen, toch maar een koffiepauze genomen. We konden een beetje schuilen onder een overhangende steen. Daarna in één keer doorgelopen naar Grotli, waar we in het hotel een hamburger aten. We besloten om in Grotli te blijven, omdat het fors zou gaan onweren. En dat gebeurde ook. Blij dat we niet verder waren gelopen. ’s Avonds lekker a la carte gedineerd. Aantal kilometers gelopen: 13.

19 juli 2018

Nog vóór negen uur zijn we alweer op pad. Het weer is een stuk beter. Via een huttengebied en over een wankele brug over een wilde rivier gaat het pad verder in de richting van Sota Sæter. We komen langs verschillende meren, onder andere langs Glittervatnet. Het pad wordt niet veel belopen, constateren wij. Maar het gebied is prachtig. We moeten ook nog een rivier doorwaden, waarna we een lunchpauze inlassen. We dalen af naar Framrusti en lopen verder in de richting van Sota Sæter. Eigenlijk wilden we onderweg overnachten, maar we vinden geen geschikte plek. Vele kilometers lopen en twee liften later arriveren we bij Sota Sæter, waar we een kamer krijgen. Daar ook gegeten, natuurlijk weer met bloemkoolsoep vooraf. DNT heeft niet zoveel fantasie als het om eten gaat. Aantal kilometers gelopen: 28.

20 juli 2018

Janet heeft ’s ochtends eerst een interview met een journaliste van NRK over onze tocht, waar we als doel hebben om Oslo te bereiken. Daarna weer aan de wandel, te beginnen met een stijging naar 1600 meter. Daar aan een meer gepauzeerd. Vervolgens weer stijgen. Maar ook veel op en neer door een stenig gebied. Op een vlak stuk mist Gert zijn evenwicht als zijn rechterstok blijft haken. Hij hoorde en voelde een knak in zijn pols. Vermoedelijk een breuk. Janet heeft direct de pols stevig verbonden en na een pauze en pijnstillers ging de tocht weer verder, nu met als doel om Nørdstedalseter te bereiken en daar in contact te komen met een arts. Even later viel Janet ook. Ze voelde het aan haar rechterpols, maar de pijn ging ook weer over. Na een uur kwam echter de pijn hevig opzetten bij Janet, en aangekomen bij Nørdstedalseter was de pijn voor Janet niet meer te harden. De huttenwaard bracht ons in contact met een dienstdoende arts en er werd een taxi besteld, die pas over anderhalf uur zou arriveren. Vele uren later kwamen we midden in de nacht aan in het ziekenhuis van Førde. Na onderzoek en foto’s werd besloten dat we beiden gips zouden krijgen. Gert’s pols was met 100 procent zekerheid gebroken, Janet’s pols waarschijnlijk gebroken. Einde wandeltocht. (Achteraf bleek Janet’s pols verstuikt te zijn. Gert’s pols moest zes weken in het gips). Aantal kilometers gelopen: 25. Totaal: 98 kilometer.

28 juli 2019

We pakken de draad van vorig jaar weer op. Gisteren zijn we met de auto naar Lom gereisd en hebben daar overnacht. Vandaag namen we de bus naar Bøvertun, waar we onze tocht naar het zuiden voortzetten. We startten met de eerste wandeling rond 09.30 uur in stralend warm weer. Zoals bijna altijd namen we om de twee uur een pauze met koffie of soep en knäckebrød. De tweede pauze namen we bij Sognefjellhytta, waar we sandwich met parmaham bestelden. Lekker. Daarna ging de tocht door in de richting van Skogadalsbøen. In Vetle Utladalen vonden we een plat plekje om onze tent op te zetten. Rond negen uur lagen we al in onze slaapzakken, na een tocht van 21 kilometer. We zijn wel veel mensen tegengekomen, maar geen rugzaktrekkers zoals wij.

29 juli 2019

Na een heerlijke nachtrust in onze tent werden we rond zeven uur wakker. Anderhalf uur later, na het traditionele ontbijt met havermout voor beiden, thee voor Janet en koffie voor Gert, gingen we weer op pad. Stralend weer. We liepen via Skogadalsbøen in de richting van Leirvassbu door Store Utledalen. Na een stevige klim konden we aan een strandje bij de rivier een bad nemen en koffie zetten. Heerlijk. Een paar uur later konden we weer lekker een bad nemen bij een watervalletje en een kom. Daar namen we ook onze lunch. Via de dam en een oude weg voor bouwverkeer gingen we verder. Dat was saai lopen, maar het schoot wel lekker op. Niet ver van Leirvassbu gingen we weer omhoog de bergen in. Na 24 kilometer lopen stopten we bij een groot meer en zetten onze tent op. Prachtig uitzicht. We lagen om kwart voor negen al in onze slaapzakken.

30 juli 2019

Vóór half acht wakker. Het had zachtjes geregend vannacht, dus de tent werd vochtig ingepakt. We konden al gauw weer in korte broek lopen. De tocht ging langs een aantal meren en was goed te doen. We kwamen af en toe andere bergwandelaars tegen. Onze eerste pauze namen we na acht kilometer lopen, met zicht op een splitsing van paden. Hier zagen we aardig wat wandelaars. Bij een waterval, Hellerfossen, moesten we weer flink afdalen, waarna we in een groot dal komen. Een pad leidt naar Gjendebu, maar wij gaan op een bepaald moment bij een hutje weer omhoog in de richting van Memurubu. Boven aangekomen staan we oog in oog met een grote kudde tamme rendieren. Bij een meer dat in de mist ligt vinden we een klein plekje waar we onze tent op kunnen zetten. Het is koud en als het acht uur is liggen wij al plat en worden langzaam warmer. We hebben 23 kilometer afgelegd.

31 juli 2019

We zijn vóór half acht wakker. Redelijk goed geslapen, ondanks dat we scheef lagen. Bijna twaalf uur in onze slaapzakken gelegen. Het druppelt nog steeds en we pakken onze rugzakken zoveel mogelijk binnen in de tent op. De buitentent gaat nat de rugzak in, daar ontkomen we niet aan. De mist is opgetrokken en we zien dat er aan de andere kant van het meer ook een tentje staat. Man met hond. Na anderhalf uur starten we in regenkleding, maar gelukkig klaart het op en lopen we al gauw weer in onze korte broeken. Na een heftige afdaling komen we bij Memurubu aan, waar we onze apparaten opladen en koffie met wafel bestellen. Het duurt erg lang voordat we de wafels krijgen, waardoor we ook later dan gedacht aan onze tocht naar Besseggen kunnen beginnen. Gelukkig is het lang licht. Het is veel stijgen tot aan Besseggen. Daar zien we een bos chrysanten bij een messing plaatje op een rotsblok, ter herinnering aan een oudere Noorse man die er vorig jaar verongelukt is. De tocht verder omhoog, Besseggen op, is heftig. Maar we redden ons prima. Veel dagtoeristen maken de belevenis minder mooi. Het is daarna nog enkele uren afdalen over een grotendeels goed pad. In de mist. In de verte zien we Gjendesheim al liggen. Wij lopen verder en nemen een hut op een grote camping. Daar kunnen we lekker douchen, drogen en alles herordenen. In het restaurant gegeten. Rond tienen naar bed. 22 kilometer gelopen.

1 augustus 2019

Janet was er wat eerder uit vandaag. Bij de campingwinkel kopen we vers brood en beleg. We zetten onze tocht voort in de richting van Sikkildalsseter, waarbij we langzaam stijgen. We laten Jotunheimen achter ons. Prachtig gebied. Bij een meer pauzeren we en genieten we van een verse boterham met kaas. Weer eens wat anders dan de gebruikelijke knäckebrød. De lunch nemen we bij Sikkildalsseter. Vervolgens weer omhoog, 600 meter. Dat is nog een forse klim over meerdere kilometers. Op 1525 meter passeren we het hoogste punt van Jotunheimstien, de route die we nu grotendeels gaan volgen. Bij een stuwmeer proberen we een platte plek te ontdekken voor onze tent, maar dat valt niet mee. We besluiten door te lopen in de richting van de hut Oskampen. Daar aangekomen besluiten we onze intrek in de hut te nemen. Er is nog een wandelaar, maar verder komt er niemand bij. Rond half tien naar bed. 24 kilometer afgelegd.

2 augustus 2019

Janet was er weer wat eerder uit vandaag, rond zeven uur. Gert volgt een half uur later en tien voor negen lopen we alweer. Een goed pad en deels ook over een weg. Uitgestrekt landschap. Voorbij een dam nemen we onze eerste pauze met brood en halal vleesbeleg uit blik dat we in de hut gevonden hadden. Het smaakte ons goed. De tocht ging weer verder en we passeerden ongemerkt een DNT-hut, waar we eigenlijk even wilden pauzeren. We besloten daarop verder te lopen en moesten weer stijgen. Er was weinig water onderweg, maar gelukkig konden we eindelijk water tappen bij een klein stroompje, voor de lunch die we wat later zouden hebben zodra er weer wat meer uitzicht was. Na een wat saaie tocht met het nodige stijgen en dalen komen we eindelijk bij een meertje aan waar we onze tent op kunnen zetten. Een paradijselijk plekje met een natuurlijk privé-badplaatsje. Gert kreeg een berichtje op de telefoon dat een neef van hem plotseling was overleden. We gaan rond half negen plat. 26 kilometer afgelegd.

3 augustus 2019

We waren allebei al rond kwart over zes wakker. De zon had onze tent bereikt. We lopen al voor het acht uur is. Gert heeft een extra portie aangebrande havermout achter de kiezen, Janet heeft in plaats daarvan drie knäckebrød gegeten. We zijn blij dat we in de tent hebben overnacht, want de DNT-hut was overvol. We lopen weer door een weids en droog landschap. Af en toe komen we wandelaars tegen die een weekendtocht doen van hut naar hut. Vandaar de drukte bij de hutten. Bij Liomseter nemen we een lunchpauze en laden we onze apparaten op. Daarna is het weer stijgen en dalen. Bij de rivier Revåa vinden we in de bosjes een platte plek voor onze tent. En in de rivier kunnen we heerlijk baden en wassen. De rest van de namiddag en avond brengen we aan de rivier door, waar we ook onze maaltijd nuttigen en koffie drinken. We gaan rond negen uur slapen. 24 kilometer gelopen.

4 augustus 2019

Weer vroeg wakker, rond kwart over zes. Goed geslapen. Anderhalf uur later gaan de rugzakken weer op. We wandelen langs oudere en nieuwere seters, bergboerderijen. Ons eerste doel is de nieuwere hut Vestfjellhytta, waar we wat proviand moeten inslaan, knäckebrød en beleg. We nemen er ook onze eerste pauze. De hut wordt verder weinig bezocht. We zetten onze tocht voort en hebben de pas er goed in en zijn na de lunch al sneller in Dokkia dan we dachten. De route liep ook iets anders dan Gert ingetekend had op de kaart. Later blijkt dat de route inderdaad omgelegd is. We moeten ook een deel over een weg. Ons volgende doel is Kittilbua, dat bijna in de bewoonde wereld ligt, in een historisch cultuurlandschap. Na even zoeken komen we bij de hut aan. Er is niemand anders en we hebben het rijk alleen in deze gezellige hut, waar we ook nog pakjes met lekkere soep uit Spanje vinden. We brengen de avond onder het afdakje door en gaan rond kwart voor tien naar bed, nadat Janet zoals elke avond uit haar dagboekje heeft voorgelezen. 25 kilometer afgelegd.

5 augustus 2019

Zeven uur wakker. Goed geslapen. Havermout met achtergelaten jam. Half negen in de benen. We konden weer in korte broek lopen. Ons eerste doel was Skjeldbreidhytta. We passeerden weer mooie seters en uitzichten in een glooiend landschap. De hut kijkt uit over een setergebied. Op de veranda nemen we een kop koffie, ook al hebben we nog niet zover gelopen na de eerste koffiepauze. Ook deze hut wordt weinig bezocht. Na deze extra pauze vervolgen we onze tocht langs nog meer seters. We eten molter en bosbessen onderweg, zien kraanvogels en horen in verre verte onweer. We lunchen met onze ruggen tegen een groot rotsblok, de kraanvogels observerend. Het laatste deel van de route in de richting van Storlondammen is soms wat moeilijk te vinden. Nog voordat we bij de dam aankomen vinden we aan de rivier een plek voor de nacht. We konden er weer heerlijk baden. We brachten de rest van de namiddag en avond aan het water door. Het onweer passeerde ons op grote afstand. 26 kilometer gelopen.

6 augustus 2019

Rond half zeven wakker en anderhalf uur later gingen we weer lopen, in de richting van Snertingdalen, de bewoonde wereld. Storlondammen was snel bereikt en na een stuk over de geasfalteerde weg gelopen te hebben konden we het bos weer in. We liepen door een moerassig gebied, waar we ons te goed deden aan molter. Het loopt dan misschien niet zo lekker, maar de aanwezigheid van deze oranje moerasframboos maakt veel goed. De rest van de dag liepen we grotendeels over zandwegen langs seters, en later ook langs plekken met kaalslag en hutten. We besloten om van de Jotunheimstien af te wijken en via zandwegen naar Snertingdalen te lopen. 24 kilometer later kwamen we aan in Snertingdalen en kregen we een lift aangeboden naar Gjøvik. Dat aanbod sloegen we niet af en anderhalf uur later konden we inchecken in Grand Hotel Gjøvik, na nog een wandeling van 4 kilometer. Totaal: 243 kilometer in tien dagen.

7 augustus 2019

Met de bus vanaf Gjøvik centrum terug naar Lom, waar onze auto geparkeerd stond. Een busrit via Valdresflya van nog geen vijf uur. 's Avonds rond 19.30 uur thuis.